Хоць бацька гаварыу,
дваіх дзяўчат мне хопіць,
але ж не сын,
а трэцяя дачка ў маці ляльку просіць.
Шэсцьдзесят гадоў прайшло,
як быццам толькі ўчора.
Часы ляцяць як снежны ком пад гору
і добрая бабулька з Валюшкi атрымалася,
як быццам век вучылась і старалася.
Что ж, у добры шлях,
і квадратуру, і кубы атрымаць,
у чацвёртай ступені бабулька
больш будзе каштаваць,
таму што першы ўнук на пробу
другі на вучобу,
а далей, на заправу -
калі дзецям да спадобы.
Ну што яшчэ нам Валянціне пажадаць -
Здароўе і прыгажосць не губляць,
і ў цуд паверыць трохі,
каб радасць атрымаць.
Ад Менска і да Сахаліна дзве пары пядзь,
у эйнштейновской тэорыі - імгненне,
а былі б грошы - наварыць варэння
і кожны месяц у самалёт,
ледзь-ледзь б пашанцавала,
каб грошы гэтыя Валюшенька кавала.
Надзея ёсць, што хутка (няма чаго губляць)
японцы будуць па-беларуску размаўляць