Хоць бацька гаварыу, дваіх дзяўчат мне хопіць, але ж не сын, а трэцяя дачка ў маці ляльку просіць. Шэсцьдзесят гадоў прайшло, як быццам толькі ўчора. Часы ляцяць як снежны ком пад гору і добрая бабулька з Валюшкi атрымалася, як быццам век вучылась і старалася. Что ж, у добры шлях, і квадратуру, і кубы атрымаць, у чацвёртай ступені бабулька больш будзе каштаваць, таму што першы ўнук на пробу другі на вучобу, а далей, на заправу - калі дзецям да спадобы. Ну што яшчэ нам Валянціне пажадаць - Здароўе і прыгажосць не губляць, і ў цуд паверыць трохі, каб радасць атрымаць. Ад Менска і да Сахаліна дзве пары пядзь, у эйнштейновской тэорыі - імгненне, а былі б грошы - наварыць варэння і кожны месяц у самалёт, ледзь-ледзь б пашанцавала, каб грошы гэтыя Валюшенька кавала. Надзея ёсць, што хутка (няма чаго губляць) японцы будуць па-беларуску размаўляць